sobota, 22 lutego 2020

Refleksyjnie, weekendowo, pytająco!

     Kochani!      
 Na wstępie chciałabym Wam z serca podziękować za pamięć, dowody sympatii i życzliwości 💖🌷
Witam bardzo serdecznie nowe twarze na moim blogu oraz te, które wróciły po przerwie 😃
Jest weekend, zatem, jak to mam w zwyczaju lubię się zadumać.
Chciałam napisać o kwiatach, żeby było lekko, przyjemnie, pachnąco.
Ale...zostawię ten post na później.
Wyszukałam opowiadanie, bo uważam, że jest bogate w wartościowe treści i skłania do refleksji.
Mnóstwo, niby prostych, ale złożonych pytań.
Ile osób, tyle odpowiedzi.
Niezależnie od płci, wieku, statusu społecznego zastanówmy się, jakby mądrze na nie odpowiedzieć...
                                      
                               Dlaczego róże są czerwone?

W ostatniej klasie liceum nauczyciel zawarł temat wypracowania w pytaniu: „Dlaczego świat jest taki, jaki jest?". Pewna siedemnastoletnia uczennica odpowiedziała całą serią spisanych pytań. Myślała, że się całkowicie pomyliła, ale nauczyciel poprosił, aby odczytała swoją pracę przed całą klasą.
     Ku zaskoczeniu, wszyscy koledzy i koleżanki słuchali jej w głębokiej ciszy.
     Mamo, tato... Dlaczego? Mamo, dlaczego róże są czerwone? Mamo, dlaczego trawa jest zielona, a niebo błękitne?
     Dlaczego pająk buduje pajęczynę, a nie dom? Tato, dlaczego nie pozwalacie mi bawić się całą skrzynką z narzędziami?
     Proszę pani, dlaczego muszę nauczyć się czytać?
     Mamo, dlaczego nie mogę użyć szminki, kiedy idę na dyskotekę? Tato, dlaczego nie mogę przebywać poza domem po dwudziestej drugiej? Moi przyjaciele mogą. Mamo, dlaczego mnie nienawidzisz? Tato, dlaczego nie podobam się chłopakom? Dlaczego jestem «skóra i kości»? Dlaczego muszę nosić aparat na zębach i okulary? Dlaczego trzeba być dorastającą młodzieżą?
     Mamo, dlaczego muszę obronić dyplom? Tato, dlaczego muszę urosnąć? Mamo, tato, dlaczego muszę wyjechać? Mamo, dlaczego nie piszesz do mnie częściej? Tato, dlaczego tak bardzo brakuje mi moich starych przyjaciół? Tato, dlaczego tak bardzo mnie kochasz? Tato, dlaczego mnie rozpieszczasz? Twoja dziewczynka rośnie. Mamo, dlaczego nie odwiedzasz mnie? Mamo, dlaczego trudno znaleźć nowych przyjaciół? Tato, dlaczego tak bardzo tęsknię za domem?
    Tato, dlaczego moje serce bije jak szalone, kiedy on na mnie patrzy? Mamo, dlaczego drżą mi nogi, kiedy on zwraca się do mnie? Mamo, dlaczego zakochanie to najbardziej niezwykłe uczucie na świecie?
     Tato, dlaczego nie lubisz, jak się do ciebie zwraca «dziadziu»? Mamo, dlaczego rączka mojego dziecka tak mocno ściska mój palec?
     Mamo, dlaczego dzieci muszą rosnąć? Tato, dlaczego kiedy urosną, muszą być samodzielne? Dlaczego muszę być nazywana Ťbabuniąť?
     Mamo, tato, dlaczego musieliście mnie opuścić? Jeszcze was potrzebuję.
     Dlaczego lata mojej młodości tak szybko przeminęły? Dlaczego na mojej twarzy można odczytać znaki każdego uśmiechu, jakim obdarzyłam przyjaciela czy nieznajomego? Dlaczego mam siwe włosy? Dlaczego moje ręce drżą, kiedy schylam się, aby zerwać kwiaty?

     Panie Boże, dlaczego róże są czerwone?
     Tak brzmi symfonia życia.
     Kiedy wydaje się kończyć, zawsze znajdzie się ktoś, kto
     przewróci kartki partytury.
     I muzyka zaczyna się od nowa".
                                                         Bruno Ferrero         

Pozdrawiam pięknie na kolejne miłe dni 🌹🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 

Cytat do zapamiętania:

"Nie można pytać życia o sens, można mu tylko samemu sens nadać".
 Romain Gary

                              /róże z ogrodu mojego, Mamy i Siostry/

27 komentarzy:

  1. Bardzo wartościowe i poruszające Kochana Morgano. My ludzie dorośli mamy tyle pytan. A wydawałoby się że to dzieci mają mnóstwo pytań. Każdy z nas chce poznać odpowiedzi na trudne pytania.

    OdpowiedzUsuń
  2. Czasem sobie myślę, że nie warto pytać, dlaczego życie jest takie, jaki jest, a zadać sobie pytanie: Co mogę zrobić, aby moje życie było lepsze?

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękne i bardzo mądre opowiadanie. Człowiek czasami jednak skupia się na pytaniach "dlaczego moje życie jest takie", zamiast wziąć sprawy w swoje ręce. Nikt za nas życia nie przeżyje. Gdzieś przeczytałam równie piękny cytat "Nie żyje się raz. Żyje się codziennie. Raz się umiera".

    OdpowiedzUsuń
  4. Róże są nie tylko czerwone i pewnie na wiele tych pytań nie ma jednoznacznej odpowiedzi. U Ciebie są przepiękne różowe.

    OdpowiedzUsuń
  5. W sumie nie wiem, co napisać, bo pytania są tak różne, od dziecinnie naiwnych po wręcz głęboko filozoficzne.
    Wydaje mi się, że odzwierciedlają proces dojrzewania do życia, a na niektóre nie ma odpowiedzi.
    Chyba właśnie o to chodzi, by szukać odpowiedzi, niekoniecznie znajdywać.
    Ważne, by dociekać , nie przyjmować tylko gotowych rozwiązań:-)
    Miłej niedzieli, Morgano!

    OdpowiedzUsuń
  6. Myślę, że odpowiedzią na wszystkie pytania jest zamieszczony przez Ciebie cytat Romain Gary.

    Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  7. To trudne pytania, jednak czy warto na nie odpowiadać? Czy istnieje na nie odpowiedź? Zamiast pytać moze lepiej życie przeżyć najlepiej jak to potrafimy?

    OdpowiedzUsuń
  8. ..u Ciebie Morgano,jak zawsze wspaniały post.. pytania istnieją od zawsze, pytają wszyscy : dzieci , młodzież, dorośli..
    ..przytoczony przez Ciebie cytat bardzo mi się podoba, gdyż zawiera mądrość :
    "Nie można pytać życia o sens, można mu tylko samemu sens nadać".
    Romain Gary

    - pozdrawiam najserdeczniej Kochana, życzę moc zdrówka i każdego dnia radosnych i pięknych chwil ❣️ 💜

    OdpowiedzUsuń
  9. Życie samo weryfikuje nam odpowiedzi na wiele pytań. Rządzi nami zbieg okoliczności i szczęście, które jest kapryśne...Wiem jedno, powinniśmy żyć tak, aby odpowiedzi były w kształcie kolorowych róż. No, kolce tylko symboliczne, żeby nie przespać...Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  10. Życie daje nam odpowiedzi, na niektóre pytania wcześniej na inne później.. Niekiedy to samo pytanie ma kilka odpowiedzi i wszystkie dobre - w zależności od sytuacji, osoby..
    Serdecznie pozdrawiam i życzę miłej niedzieli:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Niezwykle ważne by zachować na długo ciekawość świata

    OdpowiedzUsuń
  12. Ciekawe opowiadanie. Zgadzam się z Romain Gary, co można uprościć - życie jest takie jakie Ty chcesz żeby było. Serdeczne pozdrowienia znad sztalug malarskich przesyła Krysia

    OdpowiedzUsuń
  13. Ot, odwieczne dylematy ludzkości! A świat pędzi dalej i życie zatacza swe kręgi:)
    I muzykę tworzymy sami:)
    Piękne! Serdecznie Cię pozdrawiam:)))

    OdpowiedzUsuń
  14. Przepiękne róże nam pokazałaś i nie tylko czerwone ;).
    Do opowiadania się nie odniosę. Serdeczności przesyłam :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Dlaczego? Może tak po prostu. Czy zawsze musi być jakaś odpowiedź? Może kiedyś się dowiemy tak czy siak, więc teraz można się skupić na czymś innym. Na życiu ;)

    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  16. Czasem pytania są retoryczne.
    A kwiaty zawsze są piękne.
    Dobrego tygodnia.
    U mnie strasznie pada i wieje,
    dostałam ostrzeżenie.
    Ale ja lubię deszcz, a na pogodę nie mam wpływu.
    Serdeczności! 🌈🌷🌻

    OdpowiedzUsuń
  17. Kocham pytania, które stawiają dzieci. Zmuszają do myślenia.
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  18. Nie tylki dzieci pytają, ale ďorosli tez często zadają pytania na które czasami nie da się odpowiedzieć.
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  19. Bardzo mądre oraz wartościowe opowiadanie kochana Morgano. To cudownie,ze róże są czerwone, tak pięknie pachną i ciesza nasze serca swym widokiem.

    cieplutko pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  20. Wzruszyłam się Morgano.
    Dlaczego?
    Nie ma odpowiedzi...
    Piękny i mądry post.
    Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie.


    OdpowiedzUsuń
  21. Naprawdę mogę się z tym odnosić!

    OdpowiedzUsuń
  22. Bardzo dziękuję za odwiedziny- zyczę Ci dobrego weekendu Morgano :-)

    OdpowiedzUsuń
  23. Opowieść wzruszająca.
    Tych pytań jest o wiele więcej, bo każdego dnia sami zadajemy ich przynajmniej kilka.
    Często nie potrafimy na nie odpowiedzieć..., a życie toczy się dalej.
    Miłego weekendu. :)
    Pozdrawiam ciepło.

    OdpowiedzUsuń
  24. Nie zawsze łatwo jest znaleźć odpowiedź na niektóre pytania. Czasemsamo życie je nam podsuwa.
    Pozdrawiam wspomnieniem pierwszego w tej zimy, chwilowego śniegu.

    OdpowiedzUsuń
  25. Przepiękny post, Morgano. I dziękuję za ten mądry cytat na koniec. Aż sobie zapiszę. U Ciebie zawsze tyle wzruszeń, ciepła, ale i zadumy.

    OdpowiedzUsuń
  26. Oczywiście,że mam konto na Lubimy czytać : )

    https://lubimyczytac.pl/profil/68733/carolyna :-)

    OdpowiedzUsuń
  27. Dziękuję serdecznie za miłe komentarze, ciepłe słowa, pozdrowienia i życzenia zdrowia 🌷💖

    OdpowiedzUsuń