Dzisiejszy temat, to refleksja, a raczej obserwacje życiowe z ostatnich dni.
Czym jest szczęście? dla każdego człowieka ma inny wymiar, wagę, znaczenia, indywidualne postrzeganie.
Szczęśliwym można być w każdym wieku, bez względu na płeć, pochodzenie społeczne, status zawodowy, wierzenia religijne.
Z moich ostatnich spostrzeżeń wynika, że ludzie starsi mają w sobie więcej wigoru, radości, pogody ducha. Pomimo upływu lat, nierzadko chorób, czy życia w pojedynkę.
Dojrzałość, lata doświadczeń życiowych, dni wypełnione pracą mimo wszystko skłaniają do cieszenia się choćby drobiazgiem.
Spotkałam na swojej drodze życiowej wielu takich ludzi. Kilkoro, to moi starsi przyjaciele. Mogę z nimi pięknie porozmawiać, wysłuchać mądrych rad, napić się pysznej kawki.
Tacy ludzie nie znają zazdrości, pogardy, nie wywyższają się ponad wszystkich. Ich cechami są: kultura słowa, szacunek, grzeczność, spokój.
Z wszystkimi moimi starszymi przyjaciółmi mogę porozmawiać w każdej chwili, zawsze znajdą dla mnie czas i dobre, ciepłe słowo.
Niedawno odwiedził nas znajomy Pan 84- letni. Zawsze nastraja radośnie i napawa energią, optymizmem, nie gasnącym wciąż i wciąż.
Moja Pani Maria- Przyjaciółka od dosyć dawna, za rok skończy 80-lat. To rówieśnica mojego Taty.
Chętnie ją odwiedzam, rozmawiamy o wszystkim. W jej towarzystwie zawsze miło i dobrze się czuję.
Uwielbiam wsłuchiwać się w każde słowo ludzi starszych. Zawsze jest wyważone. A ich wspomnienia, to dla mnie cudne przeżycia i miłe chwile. Mam zmysł od razu "ubierania" słów w obrazy.
Moi przyjaciele dojrzali wyglądają młodo, jak na swój wiek. Dbają o kondycję, zdrową dietę, nienaganność zachowania i stroju. Bez względu na płeć.
Bardzo chciałabym za kilkanaście lat, być podobną do nich.
A, jakie są Wasze relacje, odczucia ze spotkań z ludźmi starszymi?
Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem na cały pomyślny tydzień:)
/pełen wigoru 74-letni Andrzej Rosiewicz/
do posłuchania- klik
Motto na dobry, nowy tydzień:
"Staraj się zawsze być pożytecznym, lecz nigdy - niezastąpionym".
Eschenbach
Eschenbach
Młodzi mają za dużo trosk i zmarwień. życie przebiega przez palce. Nie każdy z nas umie się zatrzymać i żyć tu i teraz.
OdpowiedzUsuńPiękne słowa, wspaniały post.
Dla mnie niesamowite jest jak stosunek do życia zapisuje się w zmarszczkach mimicznych - są osoby, które mimo wieku i trudnych doświadczeń mają pogodę ducha u układzie ust, uśmiechniętych oczach i nawet gdy są skupione, poważne, widać, że ich dominującą emocją była i jest życzliwość i optymizm.
OdpowiedzUsuńTo zależy. Znam wspaniałych starszych ludzi, między innymi 97 letnia panią Stasie, która jest niesamowicie pogodna, ale i panią Helenke, nieustannie na wszystko narzekająca. Tak że...
OdpowiedzUsuńJa mieszkam w bloku gdzie żyją tak naprawdę sami starsi ludzie i 90% cały czas narzeka na nasze miasto, a jeszcze więcej na swoje zdrowie. Jednak podziwiam emerytów, którzy mają pozytywne nastawienie do życia.
OdpowiedzUsuńhttp://sar-shy.blogspot.com
To prawda, często też zdarza się, że starsi ludzie mają więcej życiowej radości i energii niż młodzi. Kiedyś czytałam artykuł o kobiecie która miała ponad 100 lat i wciąż uprawiała sport i jeździła na rowerze. Bardzo inspirująca osoba :)
OdpowiedzUsuńBywa i tak i tak :-)
OdpowiedzUsuńSpotykam młodych duchem, serdecznych i otwartych w każdym wieku, co cieszy.
Z moich obserwacji z ostatniego wyjazdu wynika, że można spotkać także młodych ludzi zadowolonych z życia i pracy, życzliwych i pomocnych.
Wiek mamy w głowie, szczęście w duszy, pozdrawiam serdecznie :-)
Młodość albo starość jest w nas a nie w peselu.
OdpowiedzUsuńDziękuję za piękny tekst.
:-)
Wiek i inne sprawy nie mają tu znaczenia. Szczęście to pogoda ducha, a człowieka pogodnego ciężko złamać byle czym.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Dziękuję za wszystkie szczere komentarze na temat:)
OdpowiedzUsuńWydaje mi się, że ma ten post związek z tym, w którym pisałaś o dzieciństwie. Kiedyś ludzie byli wychowywani w innych warunkach, cenili inne wartości i dzisiaj znajdują szczęście w prostych rzeczach. Poza tym kiedyś inaczej wyglądała edukacja, więc i więcej tematów do rozmów jest z osobami starszymi. Ostatnio odbyłam bardzo ciekawą dyskusję na temat wojny z panem w wieku moich rodziców, okazało się że mamy wspólne zainteresowania choć inne poglądy, nie zdarzyło mi się tak rozmawiać z kimś w moim wieku, opowiadam dużo, owszem, ale brakuje partnera do dyskusji. Trochę chyba zboczyłam z tematu, ale pointa jest taka, że obecne bardziej cieszy nowy samochód czy telefon niż ciekawa rozmowa.
OdpowiedzUsuń