Pamięci Pani Stasi

       Przed chwilką dowiedziałam się o śmierci mojej Drogiej Przyjaciółki Pani Stasi:(
Piszę ten post z myślą i w hołdzie dla Niej.
Tak wiele mam do opowiedzenia, ale ból serca, łzy zagłuszają mój krzyk, rozpraszają myśli.
Wiem:" Bóg nikogo nie zabiera do Nieba, tylko przyjmuje z honorami"- tak mawiał mój duchowy przewodnik.
Ale...trudno tak nagle pogodzić się z faktem, że: Kochana Pani Stasiu! nie spotkamy się już, nie napijemy ulubionej parzonej kawki, nie powspominamy, nie pożartujemy,  nie wymienimy zaszczepkami kwiatów, nie pooglądamy zdjęć... nie zapyta Pani o moje dzieci, które znała Pani od maleńkości i była dla nich drugą ukochaną "Babunią"...nie będziemy do siebie dzwoniły z życzeniami...
Znałyśmy się prawie 26 lat, od momentu, kiedy w 9 m-cu ciąży wynajęliśmy z mężem mieszkanie u Pani Mamy.
Od razu się polubiłyśmy, znalazłyśmy wspólny język, codziennie się widywałyśmy.
Zawsze miałam szczęście do dużo starszych od siebie koleżanek. Może zbyt szybko dorastałam, spoważniałam, musiałam samodzielnie sobie radzić.
To Pani była mi prawie, jak Mama, bo blisko. To Pani się zwierzałam z wzajemnością, opowiadałam o ważnych życiowych decyzjach, sukcesach, problemach. Pani nigdy mnie nie zlekceważyła, zawsze wysłuchała, udzielała mądrych życiowych rad. Nie raz byłam za to wdzięczna.
 I ja Pani troszkę się przysłużyłam, kiedy kilka lat temu dowiedziała się Pani o swojej poważnej chorobie. Bała się Pani operacji, cierpienia, bólu. To min. na moją prośbę zdecydowała się Pani na poważny zabieg i wygrała wówczas walkę z rakiem.
Rozmawiałyśmy telefonicznie tak niedawno, składałyśmy sobie życzenia świąteczne, miałyśmy się spotkać. 

Stało się inaczej, los pokrzyżował nam plany.
Nie zadam pytania, dlaczego tym razem się nie udało...nie lubię słowa "dlaczego?"- zbyt wiele od niego wymagamy.
Wierzę, że Tam, gdzie Pani teraz jest: kwitną kwiaty, świeci słońce i jest Pani wolna od bólu, cierpienia, trosk.
Jest mnóstwo ludzi, którzy pamięć o Pani na zawsze zachowają w sercu. Moja rodzina do nich należy.
Była Pani dobrym człowiekiem, życzliwą, wierną Przyjaciółką i ukochaną naszą Panią- Babunią Stasią.
Pożegnamy Panią w klasztorze w sobotę w samo południe.
Niech Pani spoczywa w pokoju!

Cytat do zapamiętania:

„Można odejść na zawsze, by stale być blisko”
ks. Jan Twardowski