Syndrom przewlekłego zmęczenia

      Witam wszystkich gości na moim blogu:)
Zauważyłam ostatnio u wielu osób, brak chęci do czegokolwiek. Ludzie narzekają na upływający czas, pogodę, zmęczenie fizyczne, "wypalenie" psychiczne.
A może, to "syndrom chronicznego zmęczenia"?, czyli choroba o nazwie CFS- "Chronic Fatigue Syndrome".
Po raz pierwszy opisano ją w USA w 1988r. A skarżyli się wówczas, na przewlekłe przemęczenie, młodzi menadżerowie.
Przeprowadzone badania dowiodły, że przemęczają się najczęściej osoby ambitne, częściej kobiety w wieku 20- 40 lat.
To zbyt intensywne życie, nadmiar przejętych na siebie obowiązków, wrodzona perfekcja, bardzo niewiele czasu poświęconego wypoczynkowi.
A z punktu medycznego, co powoduje ową chorobę? otóż, wysoki poziom hormonów stresu: adrenaliny i noradrenaliny. W denerwujących nas sytuacjach,  hormony te przyspieszają pracę serca przez co wzrasta ciśnienie tętnicze, zwiększa się napięcie mięśni.
Jeśli sytuacja taka trwa przed dłuższy czas, wówczas organizm przechodzi do drugiej fazy, zwanej "zespołem adaptacji". Zostają pobudzone mięśnie i nerwy oraz dochodzi do zmian w naczyniach krwionośnych. Z tej fazy przechodzimy szybko w kolejną- trzecią. To wyczerpanie. Poziom hormonu kortyzolu odpowiedzialnego za aktywność i metabolizm, spada powodując niedociśnienie.
Organizm natychmiast potrzebuje, daje wyraźnie sygnały, aby zmienić dotychczasowy tryb życia, na powolniejszy, mniej absorbujący.
A, kiedy mamy do czynienia na pewno z CFS? przecież zmęczenie, to nic nowego, każdy z nas go odczuwa, wcześniej, czy później.  Otóż, gdy odczuwamy nieustanne zmęczenie przez okres co najmniej, nieprzerwanie 6 miesięcy możemy już zacząć wykluczać zwykłe  przemęczenie. A zastanowić się nad objawami towarzyszącymi, tj: bóle i zawroty głowy, dreszcze, bóle gardła, mięśni, zmniejszenie odporności, stan podgorączkowy, powiększone węzły chłonne, brak apetytu, zaburzenia pamięci i koncentracji, brak chęci do pracy, nadpobudliwość, nadwrażliwość, bezsenność.
Tu pole działania pozostawiamy psychologom  i psychiatrom.Oni mogą w sposób fachowy pomóc.
Z pewnością musimy uregulować swój tryb życia. Wyznaczyć najważniejsze hierarchie wartości, choć częściowo wyeliminować czynniki stresu. Ważny jest dłuższy odpoczynek, urlop, wyjazd np do sanatorium.
Lekarz badający problem  dr.Walter B. Cannon powiedział mądrze, że" powinno się tyle pracować, jak pracuje nasze serce. Odpoczywać, gdy się zmęczymy, bowiem nasze serce pracuje przez 9 godzin na dobę".
Co dla relaksu? pomocnymi są: yoga, aktywność fizyczna 3 razy w tygodniu oraz "tai- chi". A, co to takiego? to system opracowanych w XI w Chinach harmonijnych, powolnych ruchów pozytywnie wpływających na poprawę i utrzymanie zdrowia fizycznego i psychicznego. Coraz bardziej ostatnio popularny w Polsce.
W przewlekłym leczeniu syndromu przewlekłego przemęczenia pomagają leki antydepresyjne i przeciwbólowe.
Znaczącą jest odpowiednia dieta, bogata: w ziarna, owoce, warzywa, białko roślinne i zwierzęce, mleczne produkty niskokaloryczne.
Zbawczym jest śmiech, tzw. "joga śmiechu". To połączenie grupowych ćwiczeń oddechowych ze śmianiem się.

Pamiętajmy, że nasz organizm zawsze wysyła sygnały chorobowe, przemęczeniowe. 

Nie lekceważmy ich, bo to może doprowadzić nawet do depresji, chorób serca, czy kręgosłupa lub nadciśnienia tętniczego.
Ten post, broń Boże nie chciał nikogo przestraszyć.
Nie wszyscy przecież od razu są chronicznymi, ambitnymi pracusiami.
To raczej ciekawostka medyczna, którą się chciałam z Wami podzielić. Skłonić do rodzinnych wyjazdów za miasto, spacerów, przebywaniu na świeżym powietrzu, zajęciu się swoimi pasjami, sportem, podróżami.
Nie wolno izolować się od  ludzi, świata przyrody.
Wszak, "życie jest piękne":)
Pozdrawiam słonecznie na miły weekendu czas:)

 

/cudny świat przyrody, fragment ogrodu Mamy/

do posłuchania- Eliza Doolittle

Motto do zapamiętania:

"Nie żałuj, nig­dy nie żałuj, że mogłeś coś zro­bić w życiu, a te­go nie zro­biłeś. Nie zro­biłeś, bo nie mogłeś".

Stanisław Lem