Uciążliwość dnia codziennego- choroba zwyrodnieniowa stawów!

              Witam serdecznie na moim blogu wszystkich miłych gości;)
Dziś o mojej dolegliwości, która coraz bardziej daje się we znaki. Nie chce mnie opuścić, ani złagodnieć.
Wszystko zaczęło się 4 lata temu od bólu łokcia.
Ręce bolały od zawsze, bo spracowane w polu, domu ( mieszkałam na wsi), a od 10 lat także w pracy.
Pracuję fizycznie, dużo się schylam, dźwigam, nadwyrężam dłonie.
A najpierw regułka medyczna mojego schorzenia.
"Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą chorobą układu ruchu. Rozwija się w wyniku zaburzenia jakości i ilości chrząstki stawowej, której zadaniem jest amortyzowanie ruchów stawu i umożliwienie przesuwania się powierzchni stawowych.
Z czasem uszkodzeniu ulegają również inne struktury – kość pod chrząstką stawową, torebka stawowa, otaczające staw więzadła, ścięgna i mięśnie. Skutkiem tego są ból i sztywność stawu, a następnie zniekształcenie jego obrysów oraz ograniczenie ruchomości. Choroba zwyrodnieniowa prowadzi to do pogorszenia jakości życia i niesprawności. Najczęściej atakuje kolana, biodra, kręgosłup, stawy palców rąk i stóp, ale może dotyczyć każdego stawu.
Wyróżniamy chorobę zwyrodnieniową:  pierwotną, o nieznanej przyczynie; częstość jej występowania zwiększa się z wiekiem i wtórną, wywołaną konkretną przyczyną, np. urazem, zakażeniem, innymi chorobami stawów (np. RZS, nagromadzeniem złogów wapnia w chrząstce stawowej), wrodzonymi zaburzeniami budowy oraz innymi chorobami (np. cukrzycą, nadczynnością przytarczyc).
Choroba zwyrodnieniowa jest bardzo powszechna. Można ją rozpoznać u ponad połowy osób po 40. roku życia, a niemal u co piątej osoby stwierdza się istotne ograniczenie sprawności z jej powodu. Występuje z podobną częstością u kobiet i mężczyzn, aczkolwiek cięższe postaci dotyczą na ogół kobiet. Zmiany zwyrodnieniowe można stwierdzić na zdjęciach radiologicznych u ponad 80% osób po 55. roku życia, mogą one jednak nie dawać żadnych objawów klinicznych".
Tak w skrócie można przedstawić, to co mnie dręczy, męczy, sprawia ból.
Nie zamieszczam celowo żadnych zdjęć powykrzywianych, zdeformowanych palców, kolan, stóp. Widok nie jest miły dla oka! U mnie także.
Wracając do objawów i leczenia.
Bolący łokieć prześwietliłam. Lekarz pierwszego kontaktu, nazwał "łokciem tenisisty" i na tym koniec. Zero wskazówek, co dalej...
Poczytałam, co to za objawy i jakiej chorobie towarzyszą.
Poszukam reumatologa, a czekałam na wizytę dosyć długo ( niby dobry, bo polecony, ale też z państwowej placówki) i nadal nic. Doraźnie środki p/bólowe mam brać, takie z apteki. To słowa Pani doktor.
Udałam się do neurologa. 
Powoli zaczął boleć kręgosłup, kolana, stopy. A nawet kości policzkowe.
Cały czas wszystko przez lekarza pierwszego kontaktu, bo skierowania i badania, tylko on.
Czas płynął, dolegliwości się nasilały...diagnozy zero, pomocy także.
Prywatne wizyty, rehabilitacja i dopiero teraz, od 3 tygodni trafna diagnoza i prawidłowe leczenie.
Na początek uśmierzenie częściowe bólu i dobranie odpowiedniego, dobrze przyjętego przez organizm- leku. Rehabilitacja i...czekanie na poprawę.
W międzyczasie 2-krotnie miałam odrzucone przez ZUS skierowanie na leczenie sanatoryjne. Udało mi się za 3 razem,  na przełomie stycznia-lutego tego roku. Była poprawa.
A z NFZ kolejka ogromna, a mój nr to 26917!
Obecnie moja choroba jest w stanie ostro nasilonym.
Dziś zakończyłam rehabilitację, oczywiście prywatnie. Zabiegi refundowane, u nas zapisy na 2020r.!
Dobrze toleruję zimno, zatem krioterapia troszkę pomaga. 
Mam też plaster kilkukrotnego użycia, który chłodzę w zamrażalniku i przykładam na bolące miejsca.
Ćwiczę na piłce i z gumą. Mam zestaw, jeszcze z sanatorium zalecanej gimnastyki. 
Zakupiłam (drogie) buty profilaktyczne, do codziennego chodzenia.
Robię napar z rozmarynu i pastę z kozieradki, na nadgarstki.
Smaruję bolące stawy miksturami: z gojnika, żywokostu, bursztynu, arniki.
Piję wyciśnięty sok z pomarańczy z olejem lnianym oraz syrop z imbiru. 
Z tym ostatnim należy uważać, gdyż imbir b. obniża ciśnienie krwi!
W kuchni do potraw stosuję imbir, curry i kurkumę. Z tej ostatniej przygotowuję pomarańczową galaretkę.
Unikam kwaśnych warzyw i owoców: pomidorów, szczawiu, szpinaku,  rabarbaru.
Zaznaczyć tylko muszę, że coraz bardziej odbija się to na mojej psychice.
Ja osoba zawsze czynna, pracowita, szybka w działaniu- słabnę z dnia na dzień. Muszę prosić o pomoc innych, tzn. w domu nawet w błahych sytuacjach. Kiedy wypadają przedmioty z rąk, nie można: wykręcić cienkiego materiału, zapiąć guzika, zasznurować buty, odkręcić zakrętki, posmarować kromkę chleba, obrać ziemniaki, itd, itp.
Jestem osobą wierząca, zatem nie przeklinam losu, nie pytam Boga, dlaczego cierpię.
Dziękuję za to codziennie za dobrą, wspierającą mnie Rodzinę, bliskich: Męża, Dzieci i Zięcia! 
W momentach słabości wiem, że mogę na nich liczyć i to jest istotne i ważne.
Piszę tego posta nie po to, aby liczyć na Wasze współczucie, czy użalać się nad sobą.
Chcę tylko uświadomić innym, jak ważne jest wczesne rozpoznanie choroby i jak najszybsze zgłaszanie się do specjalisty, przy najmniejszych, niepokojących nas objawach.
Bardzo boję się tylko, póki co jednego. Całkowitej niesprawności fizycznej!
Niewiele nadal wiem o diecie, przy chorobie zwyrodnieniowej stawów. Czytam trochę, ale tam zdania są podzielone.
Proszę bardzo o kontakt te osoby, które z chorobą się zmagają. Możemy się razem wspierać, wymieniać e-maile lub rozmawiać telefonicznie, spotkać nawet w realu, jeśli mieszkacie blisko. 
Tymczasem wszystkim życzę zdrowia, każdego dnia bez bólu oraz pogody ducha:)

/ syrop z imbiru  /

 słucham, bo lubię- klik

Cytat do zapamiętania:

 "Kiedy pomnażają się Twoje cierpienia- pomnaża się też siła ich niesienia".

Johann Kaspar Lavater