Refleksyjnie, poświątecznie...

         Witam Was serdecznie po świętach:)
Zawsze przed, jest mnóstwo: zachodu, krzątaniny, myślenia (co, jak, kiedy i dla kogo), wysiłku fizycznego i zmęczenia.
Święta są też po to, aby odpocząć od codzienności ( większość z nas nie pracuje wtedy zawodowo), przeżyć piękny czas z bliskimi, rodziną, przyjaciółmi.
Polska tradycja świętowania jest mocno "zakorzeniona", przekazywana z pokolenia na pokolenie.
Tak też było u mnie.

Pamiętam ten czas z dzieciństwa, wszystkie tamtejsze smaki, zapachy. Piękne rodzinne spotkania przy obficie zastawionym stole. A niełatwo wtedy było cokolwiek kupić w sklepach.
Święta sprzed lat, to czułość i troska: Dziadków, Rodziców, Cioć i Wujków. Wielu z nich już nie ma pośród nas.
Wtedy zawsze na Boże Narodzenie leżała gruba warstwa śniegu, skrzypiał pod butami mróz.
Jadło się: dobre wędliny, wykwintniejsze ciasta i owoce cytrusowe. W całym mieszkaniu pachniało aromatyczną kawą i żywą choinką.
Ech, wspomnień czar i urok...

W Wigilię na szczęście miałam wolne od pracy zawodowej, zatem wszystko przygotowałam na spokojnie.
Była najbliższa rodzinka plus przyszły zięć. Już za 7 miesięcy będzie ślub mojej córki i weselisko.
Pierwszy świąteczny dzień, to wizyta u teścia i siostry męża. Teść po śmierci teściowej nie może sobie znaleźć miejsca. Często płacze i ciągle mówi, że "nie chce już żyć i chce być blisko niej". To smutne, jak nieraz smutna jest starość.
Dowiedziałam się także o kolejnym weselu w rodzinie, to już 3.
Drugi dzień świąt spędziłam w domku z najbliższymi, przy kolędowaniu, w spokojnym nastroju i przy lekturze książki mojego ostatnio ulubionego Paula Richarda Evansa.

Przygotowałam w tym roku, niby mniej, ale i tak wystarczająco, aby zostało po świętach. Część zamroziłam, a resztę powoli jemy.

/strucla z makiem- ulubiona mojego Syna/

Zauważyłam, że od jakiegoś czasu większość moich domowników je b. mało słodkości. Zatem piekę coraz rzadziej, choć nadal lubię kucharzenie.
Choinkę, dzięki mojej Pani Leśnik mam żywą, jak sobie wymarzyłam. Ubrana koniecznie na kolorowo, z korzennymi pierniczkami i szydełkowymi cudeńkami od mojej Pani Marii.

Zasmuciły mnie wieści ze świata: zamach w Berlinie i śmierć Polaka, katastrofa samolotu Tu- 154 z Chórem Aleksandrowa i nagła śmierć Georga Michaela- mojego rówieśnika. 

Niestety, nawet święta obfitują w tragiczne wiadomości, zdarzenia.

A po świętach...powrót do szarości dnia codziennego, obowiązków i pracy zawodowej.
Koniec roku, to podsumowania, inwentaryzacja, plany na kolejny rok.
Tym refleksyjnym akcentem kończę ostatniego posta w 2016 roku.
Pozdrawiam serdecznie na kolejne udane dni:)

słucham sobie- klik

Motto do zapamiętania:

"Twoje życie staje się lepsze,  tylko gdy Ty stajesz się lepszym".

Brian Tracy