Październik z nostalgią i refleksją

   Kochani!

I mamy już październik, choć trochę zimny, deszczowy, ale jesień przecież taka bywa- kapryśna.

Na dziś przygotowałam kilka krótkich opowiadań mojego ulubionego autora Bruno Ferrero.

Mam dużo ciekawych tematów w głowie, ale czasu brak na ich dokładne opracowanie.

W kolejce czekają, min.: kulinarny post, kwiatowy, filmowy.

Ale teraz ku refleksji, przemyśleniom parę mądrych tekstów, których autorem jest mój ulubiony-Bruno Ferrero.

                                  Zegar z wahadłem

Pewien uczony miał w swoim studio ogromny zegar ścienny, który wybijał uroczyście godziny, bardzo powoli, ale również bardzo głośno.

To panu nie przeszkadza? - spytał student.

Nie - odpowiedział uczony - dlatego że ciągle muszę zadawać sobie pytanie, co zrobiłem przez minioną godzinę.

A ty, co zrobiłeś z godziną, która właśnie upłynęła?

         

Lekcja od Mahatmy Gandhiego

Któregoś dnia pewna kobieta przyszła z synkiem do Mahatmy Gandhiego i poprosiła: - Mahatma, powiedz mu, żeby nie jadł więcej słodyczy.

- Bądź tak miła i wróć za trzy dni - odpowiedział Gandhi. Za trzy dni kobieta wróciła z dzieckiem i Gandhi powiedział do niego: - Nie jedz więcej słodyczy!

Kobieta spytała: - Dlaczego kazałeś nam czekać trzy dni tylko po to, aby to powiedzieć?

Mahatma odpowiedział: - Ponieważ trzy dni temu ja sam jadłem jeszcze słodycze.

Gdyby ci wszyscy którzy dowodzą, nauczają, komenderują, wykrzykują, zachęcają - zdecydowali się przestrzegać tego, czego żądają od innych, ten świat byłby rajem.

Najlepsze kłosy

Na polu, na którym rosła pszenica, prawie wszystkie kłosy wygięte były w stronę ziemi Zaledwie niektóre z nich miały proste łodygi i beztrosko przypatrywały się niebu, przechodniom i swoim kolegom.

- To my jesteśmy najlepsze - chełpiły się. - Nie uginamy naszych karków jak niewolnicy i można śmiało o nas powiedzieć, że wynosimy się ponad przeciętność i panujemy nad wszystkimi! Ale wiatr, który zna życie lepiej niż ktokolwiek inny, uśmiechnął się złośliwie i powiedział:

- Wiecie dlaczego są tak wyniosłe... Ponieważ są puste!

Wreszcie osiągnąłem doskonałość

Młodzieniec oświadczył dumnie mistrzowi:

- Wreszcie osiągnąłem doskonałość. Stałem się całkowicie panem samego siebie. W sposób idealny. Potrafię z łatwością panować nad nerwami i mściwością, usunąłem z mojego serca wszelką chciwość, chęć wywyższania się, pożądanie władzy i pieniędzy, a nawet najmniejsze pragnienia seksualne, zatem...

Mistrz przerwał mu: 

- Jaka szkoda! Właśnie kilka dni temu pewna piękna dziewczyna dała mi do zrozumienia, że gdyby się nadarzyła okazja, chętnie wśliznęłaby się do twojego łóżka...

Młodzieniec (przysuwając się): - Ach, tak? Kto to? Znam ją?...

Starsza pani i telewizor

W Domu Spokojnej Jesieni mówiono, że starsza pani była trochę wariatką. Miała bardzo dziwne przyzwyczajenie. Każdego wieczoru obejmowała i całowała telewizor. Asystent zapytał ją, dlaczego to robi.

- Ten prezenter jest jedyną osobą na świecie, która pozdrawia mnie i uśmiecha się.

Osobista recepta na życie

Pewna dziewczynka podała swojej nauczycielce karteczkę ze swą osobistą "receptą na życie". Napisała:

"Potrzeba czterech uścisków na dzień, aby przeżyć.

Potrzeba ośmiu uścisków na dzień, aby jakoś iść do przodu.

Potrzeba dwunastu uścisków na dzień, aby móc rosnąć".

Żyć bez celu

Człowiek interesu, zawsze zagoniony, wzywa głośno taksówkę i wskakuje do niej zdenerwowany, mówiąc.

- Szybko, gaz do dechy!

Taksówka rusza z wielkim piskiem opon i wjeżdża na drogę z pełną szybkością.

Po chwili w podróżnym budzą się wątpliwości. Nachyla się w kierunku kierowcy, pytając: - Czy mówiłem, dokąd mamy jechać?

Kierowca odpowiada ze spokojem: - Nie, ale jadę najszybciej jak mogę!

Można również żyć bez celu.

Zapomniał o cennym skarbie

Odkrył przez przypadek, że w posiadłości, którą dzierżawił i uprawiał, znajdował się skarb. Były tam złote monety i cenne przedmioty, wydobyte w dniu, gdy zdecydował się orać głębiej. Spieszył się, aby schować wszystko z powrotem, a następnie poprosił właściciela, aby sprzedał mu posiadłość.

Widząc jego przejęcie, właściciel zgodził się, ale zażądał bardzo wysokiej sumy. Aby zebrać całość pieniędzy, człowiek poszukał drugiej pracy, a potem trzeciej.

Zaczął zarabiać i inwestować zarobki, zorganizował targi, rozszerzył handel poza granice państwa.

Minęło trochę czasu. Człowiek inwestował, handlował, zarządzał, podróżował.

Zapomniał kompletnie o skarbie ukrytym w ziemi.

Dwie chusteczki

Pewien mały chłopczyk przynosił zawsze do przedszkola dwie

chusteczki. Gdy zdziwiona wychowawczyni spytała dlaczego tak postępuje, odpowiedział:

- Jedna jest po to, by wycierać sobie nos; druga, żeby wytrzeć oczy komuś, kto płacze.

Czy ty także nosisz przy sobie dwie chusteczki?

Najpiękniejsza rzecz taty

Tata pyta pięcioletniego Aleksandra:

- Co ci się najbardziej podoba u tatusia? Aleksander po chwili zastanowienia, odpowiada:

- Mama.

- Kiedy ci się wydaje, że twoja rodzina jest dobra? - zapytano pewną dziewczynkę.

- Kiedy mamusia i tatuś całują się - odpowiedziała.

Rodzice wcale nie muszą się chować w szafie, kiedy chcą się pocałować. Za każdym razem, kiedy się całują, na dzieci spływa fala cieplej i radosnej nadziei. Wiedzą bowiem dobrze, że wzajemna miłość i jedność rodziców jest jedną pewną skałą, na której mogą budować swoje życie.

Dałem ci skrzydła, aby uniosły cię do nieba!

Stworzyciel ulitował się nad gołębicą i podarował jej piękne, silne skrzydła. Po kilku dniach wróciła ona jednak do dobrego Boga, płacząc:- "Panie wszechświata, kot nadał mnie prześladuje, a teraz, z tymi skrzydłami na plecach, jest mi jeszcze trudniej uciekać. Są ciężkie i przeszkadzają, a z moimi krótkimi i słabymi nóżkami jest coraz gorzej!".

Stworzyciel uśmiechnął się i powiedział: "Moja gołębico, nie po to dałem ci skrzydła, abyś nosiła je na plecach, ale po to, aby one uniosły cię do nieba!". 

Gołębica została stworzona dopiero niedawno, ale ciągle się skarżyła. Dobry Bóg przyjął ją w swym wspaniałym ogrodzie. - "Panie wszechświata, jakiś kot ciągłe mnie śledzi i chce mnie zabić i pożreć. Dlatego ja spędzam dni na rozpaczliwej ucieczce, posługując się nic nie wartymi nóżkami, które mi dałeś!".

Które opowiadanie się Tobie spodobało i dlaczego? 

Pozdrawiam serdecznie wszystkich miłych Gości na moim blogu, tych wiernych oraz nowych🧡😊🌻

Bądźcie zdrowi, szczęśliwi, uśmiechnięci na kolejne, jesienne, cieple dni🍁🍂💛🤗🍀

I na koniec polecam kilka ciekawych książek oraz 1 czasopismo📚📕📗📖

Z Wydawnictwa Marginesy otrzymałam 3 książki-dziękuję pięknie📖📘🧡

Póki co przeczytałam 2.

Pierwszą jest ta, pt. "Minuty. Reportaże o starości", autorstwa Izy Klementowskiej.

Zbiór reportaży z przejmującymi historiami ludzkich losów, tych w starszym wieku.

Ocena 9/10

Druga, to pięknie wydana książka kucharska "Jadłonomia po polsku", której autorką jest Marta Dymek.

Zbiór smacznych, zdrowych, łatwych w wykonaniu przepisów z poradami

na każdą porę roku -dla wegetarian i nie tylko.

Ocena 10/10

Z Wydawnictwa WAM otrzymałam do recenzji, za co pięknie dziękuję📖🤗🧡powieść pt. "Siostra nazisty", autorstwa Victorii Gische.

Bohaterka Marta Widemann, niespełna 95-letnia, opowiada-wspomina swoje młodzieńcze życie oraz wielką miłość do Romana w obliczu wojny. 

Ocena 7/10

Od Wydawnictwa Znak natomiast bardzo ciekawa książka-poradnik, pt. "Mieszkaj i żyj kolorowo".

Autorka Anna Pietraszek-Sawicka w sposób przejrzysty, przekonujący przedstawia, jak ważny jest dobór odpowiedniego koloru do naszego wnętrza mieszkalnego.

Ocena8/10

Miesięcznik ZNAK, wydanie październik (10)2022, godny uwagi, polecam💚

Każdy z potencjalnych czytelników może znaleźć temat, który go zainteresuje.

Tematem miesiąca jest kilka artykułów poruszających sprawy technologii cybernetycznych oraz ich wpływu na nasze funkcjonowanie w społeczeństwie.

Na ile możemy lub musimy się podporządkować algorytmom i sztucznej inteligencji.

Jest także ciekawy, krótki fotoreportaż, pt."Język, to nasza broń", a dotyczy Białorusi.

Wydawnictwu Znak pięknie dziękuję za otrzymane egzemplarze do recenzji💚📗📖

                                  do posłuchania

                                   Cytat do zapamiętania:

                   "Grzeczność jest dowodem inteligencji serca"

Bruno Ferrero